Choroby psychosomatyczne nierozerwanie związane są z odczuwanymi przez długi czas, tłumionymi uczuciami jak gniew czy frustracja. Objaw psychosomatyczny to towarzysz stanu emocjonalnego. Czy da się z nimi żyć? Ich funkcjonowanie jest uciążliwe, dlatego też wdrażana jest psycho terapia, by uczucia znalazły inne ujście, a objawy zmalały lub odpuściły.
Jak funkcjonuje choroba psychosomatyczna
Według badań choroby psychosomatyczne dotykają około 20% populacji, w tym dwa razy więcej kobiet niż mężczyzn. Objawy pojawiają się u chorych przed ukończeniem przez nich trzydziestego roku życia. Najprościej powiedzieć o nich można, że to odpowiedź organizmu na długotrwałe odczuwanie emocji takich jak gniew, frustracja czy stres.
Trzeba pamiętać, że funkcjonowanie chorób psychosomatycznych wiąże się w każdym przypadku z emocjami, które nie znalazły dla siebie ujścia, były odczuwalne bardzo długo, co przełożyło się na oddziaływanie na organy. Podłożem powstania tych emocji bardzo często mogą być przeżycia z lat dzieciństwa – nadopiekuńczość czy przemoc wywołują w dziecku pewne uczucia, które w sobie tłumi, co w przyszłości przekłada się na objawy somatyczne i świadczyć może o zaistnieniu choroby.
Podłożem choroby może być także uwarunkowanie genetyczne – możliwe jest bowiem wystąpienie aberracji genetycznych, które mają odpowiedni wpływ na organizm. Wpływać na wystąpienie choroby psychosomatycznej mogą zmiany w metabolizmie glukozy, poziomie aminokwasów.
Tryby choroby
Istnieją trzy ogólne kategorie chorób psychosomatycznych. W pierwszym osoba cierpi na chorobę psychiczną i fizyczną, której objawy i postępowanie wzajemnie się komplikują. Druga kategoria obejmuje osobę, która ma problemy psychiczne z powodu stanu zdrowia i leczenia. Na przykład pacjenci odczuwający depresję, ponieważ mają raka i podejmują leczenie. Trzeci rodzaj nazywany jest zaburzeniem somatycznym. Jest to stan, w którym osoba z chorobą psychiczną doświadcza jednego lub więcej objawów fizycznych, nawet jeśli nie ma żadnych powiązanych schorzeń. Choroba występująca pod postacią somatyczną jest dalej klasyfikowana w następujący sposób:
1) Hipochondria: jest to stan, w którym osoba uważa, że niewielki objaw fizyczny jest ciężką chorobą. Na przykład, podsumowując tymczasowy problem z wzdęciami w raku okrężnicy.
2) Zaburzenie konwersji: Kiedy osoba, która nie ma żadnej choroby medycznej, doświadcza objawów neurologicznych, takich jak drgawki, które wpływają na ruch i zmysły, jest to zaburzenie konwersji.
3) Zaburzenie somatyzacyjne: w tym przypadku osoba odczuwa częste bóle głowy i biegunkę, która nie jest związana z poważnym stanem chorobowym.
4) Dysmorfia ciała: osoba jest zestresowana wyglądem swojego ciała, takim jak zmarszczki i otyłość. Tutaj osoba poważnie dotknięta jest anoreksją.
5) Zespół bólu: w tym przypadku osoba odczuwa silny ból w dowolnej części ciała, który może trwać od sześciu miesięcy do jednego roku, bez żadnej przyczyny fizycznej – na przykład migreny, napięciowe bóle głowy, bóle pleców itp.